Nowy JPK – ostatni dzwonek

Nowy JPK – ostatni dzwonek

utworzone przez | maj 20, 2020 | Aktualności | 0 komentarzy

 

Pierwsze półrocze każdego roku to dla znakomitej większości księgowych czas przepełniony intensywną pracą nad sporządzaniem sprawozdań, deklaracji, informacji, raportów oraz wypełnianiem innych obowiązków wobec organów administracji publicznej, i – co w mojej ocenie ważniejsze – wobec zarządzających przedsiębiorstwem. To czas zmian i implementacji nowych pomysłów.

W tym roku przyszło nam się zmierzyć z kolejnym wyzwaniem – koronawirusem SARS-CoV-2 i szeregiem pisanych na kolanie przepisów Tarczy Antykryzysowej, których interpretacja budzi nieskończenie wiele wątpliwości, a wyjaśnienia resortowe zostawiają dużo do życzenia.

Żeby tego było mało, w tym trudnym czasie czeka nas kolejna rewolucja. W ewidencjach i raportowaniu VAT. Już od rozliczenia za lipiec 2020 r. zniknie obowiązek składania deklaracji VAT. Zastąpi go nowa wersja JPK, obejmująca zarówno część deklaracyjną, jak ewidencyjną. Sama zmiana struktury pliku nie byłaby niczym kłopotliwym, wszak większość przedsiębiorców korzysta z programów księgowo – podatkowych, wystarczyłaby więc aktualizacja oprogramowania. Jednak nie to stanowi problem, a zmiana sposobu identyfikowania towarów i usług poprzez odejście od stosowania PKWiU 2008 w kierunku PKWiU 2015, unijnej Nomenklatury scalonej (CN) i Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), nowe stawki i obligatoryjne oznaczenia poszczególnych transakcji. Dlatego już dziś jest ostatni dzwonek na przygotowanie pracowników, baz danych i wdrożenie nowych zasad. Został w zasadzie tylko jeden miesiąc, a czekają nas dodatkowe obowiązki zarówno po stronie podatku należnego, jak naliczonego.

Ewidencja sprzedaży będzie musiała zawierać trzy dodatkowe elementy:

  1. oznaczenia identyfikujące dostawy niektórych towarów i świadczonych usług,
  2. procedury,
  3. oznaczenia dowodów sprzedaży.

Dostawę alkoholi, oleju opałowego, wyrobów tytoniowych, odpadów, urządzeń elektronicznych, pojazdów samochodowych, metali szlachetnych, leków, budynków, ale również usług niematerialnych i transportowych trzeba będzie oznaczać specjalnymi kodami identyfikującymi. Oznaczenia od 01 do 10 odpowiadały będą dostawie towarów, 11 – 13 – świadczeniu usług. Na przykład, sprzedawca usług niematerialnych takich jak usługi doradcze, księgowe, prawne, zarządcze, szkoleniowe, marketingowe, firm centralnych, reklamowe, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych, będzie musiał wykazać ich sprzedaż z kodem 12; dostawca urządzeń elektronicznych wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, oznaczy sprzedaż kodem 06; natomiast sprzedaży części samochodowych o kodach wyłącznie CN 8701-8708 oraz CN 8708 10 przyporządkujemy kod 07.* Podatnicy będą więc musieli zidentyfikować każdy towar i usługę zarówno w PKWiU 2015 (zgodnie z załącznikiem nr 15 do ustawy o VAT), CN (Nomenklaturą Scaloną), jak i innymi aktami prawnymi (np. ustawą Prawo farmaceutyczne przy sprzedaży środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego), by po pierwsze za-stosować odpowiednią stawkę podatku zgodnie z nową matrycą, a także poprawnie wykazać sprzedaż w JPK. Od 1 listopada 2019 r. można występować o wiążące informacje stawkowe (WIS), które mają ułatwić podatnikom stosowanie odpowiednich stawek podatku oraz ochronić przez ewentualnymi karami ze strony urzędu. Trudno jednak wystąpić o wydanie WIS dla całej bazy danych magazynowych, która u niektórych przedsiębiorstw, szczególnie handlowych, rośnie przecież w miliony; a warto zaznaczyć, iż jeden wniosek może dotyczyć tylko jednego towaru lub usługi, i kosztuje 40 zł, przy założeniu, że składa go przedsiębiorca, bo jeśli jego pełnomocnik, na-leży doliczyć 17 zł za umocowanie go do tych czynności.

Drugim obowiązkiem po stronie podatku należnego będzie oznaczanie kodów procedur. Jest ich 13.* Przykładowo, oznaczenie SW przyporządkujemy sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, EE – świadczeniu usług telekomunikacyjnych, nadawczych, elektronicznych, TP – transakcjom między podmiotami powiązanymi, a B_SPV – transferowi bonu jednego przeznaczenia dokonanego przez podatnika działającego we własnym imieniu.

Dodatkowo, dowodom sprzedaży trzeba będzie przyporządkować kody dowodów sprzedaży. Odpowiednio: FP dla faktur wystawionych do paragonu, RO dla zbiorczego wewnętrznego dokumentu zawierającego sprzedaż z kas rejestrujących i WEW dla dokumentów wewnętrznych.

Ewidencja zakupu będzie posiadała tylko dwa specjalne oznaczenia (kody) identyfikujące transakcję. Ponadto wprowadzony zostanie obowiązek odpowiedniego oznaczania niektórych dowodów nabycia.

Importowi towarów przyporządkowany będzie kod IMP, natomiast transakcji objętej obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności – MPP.

Dowodom nabycia takim jak faktura VAT RR, dokument wewnętrzny oraz faktura wystawiona przez podatnika będącego dostawcą lub usługodawcą, który wybrał metodę kasową rozliczeń określoną w art. 21 ustawy, trzeba będzie przyporządkować odpowiednio: oznaczenia VAT_RR, WEW i MK.

Na koniec przejdę do sprawy, o którą zdaje się pytać większość przedsiębiorców. Co mi grozi, jeśli któryś z moich pracowników popełni błąd? Ano to, że jeśli w ciągu 14 dni od doręczenia wezwania do skorygowania błędów, podatnik nie prześle korekty lub nie złoży wyjaśnień, naczelnik urzędu skarbowego będzie mógł nałożyć na niego karę pieniężną w wysokości 500 zł. Za każdy błąd wskazany w wezwaniu. Za każdą stwierdzoną nieprawidłowość. Ups… Warto już dziś zacząć napełniać skarbonkę.

EDIT, 04.06.2020

Komunikat resortu Ministerstwa Finansów nie stanowi źródła prawa w Polsce, jednak w ostatnim czasie tak to u nas wygląda:

„Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom podatników w celu odciążenia ich z nowych obowiązków w związku z panującym stanem epidemii spowodowanym wirusem SARS CoV-2, przesuwamy termin obligatoryjnego składania nowego JPK_VAT dla wszystkich podatników z 1 lipca 2020 r. na 1 października 2020 r.”

 

Magdalena Gadomska

—

* Pełny zakres oznaczeń identyfikujących określa Rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15.10.2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług.)

Zobacz pozostałe wpisy

Tarcza finansowa – (FAL)START!

Tarcza finansowa – (FAL)START!

utworzone przez | kwi 29, 2020 | Aktualności | 0 komentarzy

Szanowni Państwo,

29 kwietnia 2020 r., późnym popołudniem, pojawiły się wytyczne dotyczące programu Tarcza Finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla Małych i Średnich Firm, mającego ma celu wsparcie polskich przedsiębiorców poprzez częściowo bezzwrotne subwencje, z których – pod pewnymi warunkami – mogą skorzystać mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa. Program dla dużych firm jeszcze czeka.

Na stronie internetowej Polskiego Funduszu Rozwoju S.A. pojawił się dokument o nazwie „Regulamin ubiegania się o subwencję z programu rządowego – Tarcza Finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla Mikro, Małych i Średnich Firm”, a w nim § 5 pkt 1, który stanowi, iż:

„Maksymalna kwota Subwencji Finansowej, którą może uzyskać MŚP, jest określana procentowo w relacji do poziomu przychodów MŚP ze sprzedaży w 2019 r. oraz zależy od spadku przychodów ze sprzedaży w związku z COVID-19 w miesiącu kalendarzowym poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku względem:

(i) miesiąca kalendarzowego odpowiadającego mu w roku poprzednim albo

(ii) miesiąca kalendarzowego poprzedzającego miesiąc złożenia wniosku.

Kwoty Subwencji Finansowej mogą przyjąć: (i) 4%, (ii) 6% lub (iii) 8% wartości przychodów ze sprzedaży przy odpowiednio ich spadku o minimum 25%, 50% i 75%.”

Podkreślić należy dwie kwestie. Po pierwsze, zdania: „spadku przychodów ze sprzedaży (…) w miesiącu kalendarzowym poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku” (pierwsze wytłuszczenie) i „miesiąca kalendarzowego poprzedzającego miesiąc złożenia wniosku” (drugie wytłuszczenie) to jedno i to samo, więc o jakim spadku możemy mówić?! (Załóżmy jednak, że chodziło o miesiąc poprzedzający miesiąc, w którym nastąpił spadek, a drugie z wskazanych zdań jest oczywistą omyłką pisarską, choć… rzecz idzie o miliardy złotych, więc nie powinna mieć miejsca.)

Po drugie, w tym samym zdaniu (sic!) czai się druga pułapka, bowiem wniosek można było złożyć najszybciej dziś, 29.04.2020 po 18:00, czyli w kwietniu, i w nim wskazać spadek przychodów ze sprzedaży w miesiącu kalendarzowym poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku, czyli marcu. Co więc z przedsiębiorstwami, które chciały we wniosku wykazać spadek w lutym 2020 w stosunku do lutego 2019? Przecież w uchwale Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2020 r., z której wyciąg stanowi Załącznik nr 1 do wyżej wspomnianego Regulaminu, jest wyraźnie napisane, iż o subwencje mogą się ubiegać przedsiębiorcy, tj. osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne niebędące osobą prawną, będący mikro-, małymi lub średnimi przedsiębiorcami, którzy odnotowują spadek przychodów ze sprzedaży o co najmniej 25% w dowolnym miesiącu po 1 lutego 2020 r. w porównaniu do poprzedniego miesiąca lub analogicznego miesiąca ubiegłego roku.

Absurd goni absurd.

 

Magdalena Gadomska

Zobacz pozostałe wpisy

(Nad)interpretacja Resortu Finansów w sprawie zwolnienia z ZUS na podstawie specustawy

(Nad)interpretacja Resortu Finansów w sprawie zwolnienia z ZUS na podstawie specustawy

utworzone przez | kwi 21, 2020 | Aktualności | 0 komentarzy

Jestem specyficzną księgową. Swoistą hybrydą ścisłego, analitycznego umysłu z elementami humanistycznymi. Jednym z moich przymiotów jest lekka fiksacja na języku polskim i słownikowym znaczeniem poszczególnych wyrazów. Zresztą, jak się okazuje, cecha ta przydaje się w moim zawodzie, gdyż jedną z podstawowych i najbardziej istotnych metod interpretacji przepisów prawa jest wykładnia językowa. Chodzi w niej między innymi o to, iż konkretne zwroty użyte w tekstach prawnych mają swoiste znaczenie i nie powinno się ich stosować wymiennie. A jeśli już jakieś znaczenie zostało przez ustawodawcę nadane, w szczególności, jeśli zostało zdefiniowane w słowniczku, należy się nim konsekwentnie posługiwać. Oczywiście poszczególne wyrazy, czy zwroty mogą być przez różne akty prawne definiowane w inny sposób, ale to już temat na inny artykuł. Doskonałym przykładem wyrazu, który nie może być używany wymiennie jest koszt i wydatek. Dla przeciętnego człowieka synonimy, dla księgowych – dwa zupełnie inne pojęcia.

Przechodząc do meritum, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Co ważne, artykuł 16 ust. 1, w sposób enumeratywny wskazuje, jakie koszty nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, jest to więc katalog, przynajmniej teoretycznie, zamknięty.

W artykułach 15 i 16 doszukać się można następujących sformułowań:

  1. Należności z tytułów, o których mowa w art. 12 (przychody ze stosunku pracy, służbowego, pracy nakładczej, pojęcie pracownika) ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57;
  2. Art 16 ust. 1 pkt 57 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 przychody ze stosunku pracy, służbowego, pracy nakładczej, pojęcie pracownika ust. 1 i 6, art. 13 przychód z działalności wykonywanej osobiście pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 przychód z praw majątkowych ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a staż uczniowski ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996, 1000, 1290, 1669 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 534), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 pojęcie i zasady potrącania kosztów uzyskania przychodu ust. 4G;
  3. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, oraz składek na Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W Serwisie Głównego Księgowego Gofinu (który notabene polecam) przeczytałam dziś, iż na ich zapytanie w sprawie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne, które pracodawca pobrał od wynagrodzenia pracowników, “resort finansów stwierdził, że jeżeli pracodawca skorzystał ze zwolnienia (przypis autora: na podstawie art. 31zo ustawy o SARC-Cov-2) to w takiej sytuacji nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów.”. Tutaj, muszę ze wstydem i kolokwialnie przyznać, że krew mnie zalała, bowiem nie są mi znane jakiekolwiek przepisy, które stanowiłyby fundament powyższego stanowiska, gdyż ustawa o podatku dochodowym wyraźnie definiuje pojęcia należności z tytułu stosunku pracy i podobnych, składek ZUS leżących po stronie płatnika, a nawet kosztów uzyskania przychodów i tego, czego za koszty nie możemy uznać. Nigdzie nie ma wskazania (również w nowelizujących ustawę o CIT ustawach o COVID-19 – tarcza antykryzysowa nr 1 i SAR-CoV-2 – tarcza antykryzysowa nr 2 lub 1.1 – jak kto woli), że o kwalifikowalności kosztu w postaci części składowej wynagrodzenia brutto stanowi wydatek na rzecz ZUS. Jest, co prawda, punkt dotyczący nieuznawania za koszt uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, ale wczytując się w specustawę wyraźnie widać, że płatnik występuje o zwolnienie ze składek, a nie ich umorzenie.

Sędzia NSA Adam Bącal na wykładach Kursu dla Doradców i Ekspertów Podatkowych zwykł mawiać, i o tym staram się pamiętać, że nie byłoby tych wszystkich bzdurnych interpretacji podatkowych, gdyby ludzie nie zadawali pytań, tylko wczytywali się w przepisy i orzecznictwo. Nie podjęłam jeszcze decyzji, co będę rekomendować moim klientom w tym konkretnym przypadku.

 

Magdalena Gadomska

Zobacz pozostałe wpisy

Ulga termomodernizacyjna w rozliczeniu rocznym za rok 2019

Ulga termomodernizacyjna w rozliczeniu rocznym za rok 2019

utworzone przez | kwi 20, 2020 | Aktualności | 0 komentarzy

W rozliczeniu rocznym za 2019 r. osoby fizyczne (również te opodatkowane liniowo) po raz pierwszy mogą skorzystać z ulgi termomodernizacyjnej. Takie rozwiązanie przewiduje art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W ramach ulgi termomodernizacyjnej, odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, którego jest się właścicielem lub współwłaścicielem, i który został oddany do użytkowania.

Przedsięwzięciem termomodernizacyjnym jest :
– ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych,
– ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki mieszkalne, do których dostarczana jest z tych sieci energia; spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
– wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków mieszkalnych,
– całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Do materiałów, które można rozliczyć w ramach ulgi zalicza się:

1. materiały budowlane wykorzystywane do docieplenia przegród budowlanych, płyt balkonowych oraz fundamentów wchodzące w skład systemów dociepleń lub wykorzystywane do zabezpieczenia przed zawilgoceniem;
2. węzeł cieplny wraz z programatorem temperatury;
3. kocioł gazowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin;
4. kocioł olejowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin;
5. zbiornik na gaz lub zbiornik na olej;
6. kocioł na paliwo stałe spełniający co najmniej wymagania określone w rozporządzeniu Komisji (UE) 2015/1189 z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla kotłów na paliwa stałe;
7. przyłącze do sieci ciepłowniczej lub gazowej;
8. materiały budowlane wchodzące w skład instalacji ogrzewczej;
9. materiały budowlane wchodzące w skład instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej;
10. materiały budowlane wchodzące w skład systemu ogrzewania elektrycznego;
11. pompa ciepła wraz z osprzętem;
12. kolektor słoneczny wraz z osprzętem;
13. ogniwo fotowoltaiczne wraz z osprzętem;
14. stolarka okienna i drzwiowa, w tym okna, okna połaciowe, drzwi balkonowe, bramy garażowe, powierzchnie przezroczyste nieotwieralne;
15. materiały budowlane składające się na system wentylacji mechanicznej wraz z odzyskiem ciepła lub odzyskiem ciepła i chłodu.

Do usług, które można rozliczyć w ramach ulgi zalicza się:
1. wykonanie audytu energetycznego budynku przed realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego;
2. wykonanie analizy termograficznej budynku;
3. wykonanie dokumentacji projektowej związanej z pracami termomodernizacyjnymi;
4. wykonanie ekspertyzy ornitologicznej i chiropterologicznej;
5. docieplenie przegród budowlanych lub płyt balkonowych lub fundamentów;
6. wymiana stolarki zewnętrznej np.: okien, drzwi balkonowych, drzwi zewnętrznych, bram garażowych, powierzchni przezroczystych nieotwieralnych;
7. wymiana elementów istniejącej instalacji ogrzewczej lub instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej lub wykonanie nowej instalacji wewnętrznej ogrzewania lub instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej;
8. montaż kotła gazowego kondensacyjnego;
9. montaż kotła olejowego kondensacyjnego;
10. montaż pompy ciepła;
11. montaż kolektora słonecznego;
12. montaż systemu wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła z powietrza wywiewanego;
13. montaż instalacji fotowoltaicznej;
14. uruchomienie i regulacja źródła ciepła oraz analiza spalin;
15. regulacja i równoważenie hydrauliczne instalacji
16. demontaż źródła ciepła na paliwo stałe.

Warunkiem zastosowania ulgi jest ukończenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku, w którym poniesiono pierwszy wydatek. W przeciwnym wypadku, ulgę należy skorygować, a podatek zwrócić.

Wysokość wydatków objętych odliczeniem to kwota wynosząca maksymalnie 53.000 zł, udokumentowana fakturami wystawionymi przez podatnika VAT niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Ważne jest więc, by podatnik PIT udokumentował wydatek fakturą VAT (ze stawką każdą poza zwolnieniem), wystawioną imiennie na niego, w roku podatkowym, za który będzie rozliczana ulga. Jeżeli jednak kwota przysługującego odliczenia nie będzie miała pokrycia w dochodzie (przychodzie) podatnika, jej nieodliczoną część można odliczać w kolejnych latach podatkowych. Okres realizacji odliczeń nie może jednak przekraczać łącznie sześciu lat.

Zobacz pozostałe wpisy

Tarcza antykryzysowa 2.0 – pożyczka dla mikroprzedsiębiorcy

Tarcza antykryzysowa 2.0 – pożyczka dla mikroprzedsiębiorcy

utworzone przez | kwi 14, 2020 | Aktualności | 0 komentarzy

Obecny stan prawny, tj. przepisy ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) przewiduje, iż mikroprzedsiębiorca – podmiot, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
– zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
– osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży lub sumę bilansową nieprzekraczające 2 milionów euro,
i który prowadził działalność gospodarczą przed dniem 1 marca 2020 r., może ubiegać się o pożyczkę w wysokości do 5.000 zł, z przeznaczeniem na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, oprocentowaną 0,05 stopy redyskonta weksli, tj. obecnie 0,0275% w skali roku.

Co istotne, na wniosek mikroprzedsiębiorcy, pożyczka wraz z odsetkami podlega umorzeniu, pod warunkiem, że przez okres 3 miesięcy od dnia jej udzielenia, mikroprzedsiębiorca nie zmniejszy stanu zatrudnienia w stosunku do tego z dnia 29 lutego 2020 r., i wraz z wnioskiem o jej umorzenie złoży oświadczenie poświadczające ów fakt.

Jest to zapis dość niefortunny dla osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą należącej do grona mikroprzedsiębiorców, gdyż stan jej zatrudnienia wynosi zero, zatem zmniejszyć się go już nie da. Teoretycznie można poświadczyć, że 28.02.2020 samozatrudniony zatrudniał zero osób i zobowiązuje się do niezmniejszenia tej ilości, ale powiatowy urząd pracy, do którego kieruje się wniosek o pożyczkę, mógłby mieć z tym problem. Szczęśliwie, prawodawca w projekcie ustawy o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (rozpatrywanej 15-16.04.2020, w Senacie) znowelizował treść przepisu warunkując umorzenie pożyczki kontynuowaniem działalności gospodarczej przez czas trzech miesięcy od jej udzielenia, tym samym umożliwiając skorzystanie z tego elementu tarczy prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą.

Pozostaje żywić nadzieję, że ustawa zostanie zatwierdzona i wejdzie w życie w najbliższych dniach.

 

Magdalena Gadomska

 

EDIT 02.07.2020

 
 
Ustawa z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID­­‑19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID­­‑19 – Tarcza 4.0 – zniosła konieczność wnioskowania o umorzenie pożyczki dla mikroprzedsiębiorstw. Stanie się to automatycznie pod warunkiem kontynuowania działalności przez trzy miesiące od daty udzielenia pożyczki.
 
 
Postawa prawna: Art. 15zzd, ust. 7 Ustawy o COVID-19 :„Pożyczka wraz z odsetkami podlega umorzeniu, pod warunkiem, że mikroprzedsiębiorca będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.”
Zobacz pozostałe wpisy