Pracownicze Plany Kapitałowe – PPK, to prywatny i dobrowolny system długoterminowego oszczędzania tworzony i współfinansowany przez pracowników, pracodawców i państwo. Taką definicję prezentuje administracja rządowa. Moim skromnym zdaniem, PPK to kolejna danina, dodatkowe obciążenie przedsiębiorcy, szczególnie dotkliwe w tak trudnych czasach, jak zapaść na rynku wywołana pandemią SARS-CoV2. Ale do meritum.
Duże, średnie i małe przedsiębiorstwa nowym obowiązkiem zostały objęte już wcześniej. Od 1 stycznia 2021 r. przyjdzie czas na przedsiębiorców mikro i wszystkich pozostałych (np. stowarzyszenia i inne organizacje społeczne i zawodowe, fundacje, ZOZ) spełniających definicję pracodawcy według ustawy o PPK. Szczegółowych informacji na temat PPK należy szukać w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych oraz na rządowej stronie internetowej dedykowanej temu zagadnieniu – www.mojeppk.pl. Poniżej przedstawię więc samą kwintesencję, clou zagadnienia. Mianowicie, jakie podmioty kwalifikują się do objęcia obowiązkiem wpłat na PPK, za kogo należy je odprowadzać, i w jakiej wysokości.
Kim jest pracodawca w rozumieniu ustawy o PPK? To podmiot bardzo szeroko rozumiany, gdyż zatrudniający przynajmniej jednego z niżej wymienionych:
- pracownika w rozumieniu Kodeksu Pracy,
- osobę fizyczną wykonującą pracę nakładczą, pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, lub innej, do której stosuje się przepisy o umowie zlecenia, która ukończyła 18 rok życia,
- członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych
- członka rad nadzorczych wynagradzanych z tytułu pełnienia tych funkcji,
pod warunkiem, że wyżej wymieniony podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym z tego tytułu.
Przepisów ustawy nie stosuje się do:
- mikroprzedsiębiorcy, jeżeli wszyscy pracownicy złożą deklarację o rezygnacji z uczestnictwa w PPK, przy czym nakłanianie do rezygnacji zagrożone jest grzywną,
- przedsiębiorcy, który utworzył PPE i odprowadza składki w wysokości co najmniej 3,5% wynagrodzenia.
Decyzję o ewentualnej rezygnacji z uczestnictwa w PPK pracownik będzie zobowiązany składać co 4 lata. W przeciwnym wypadku, podmiot zatrudniający począwszy od 1 kwietnia, zacznie naliczać i odprowadzać wpłaty do PPK.
Wysokość wpłat określa się procentowo od podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe, o której mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, z wyłączeniem podstawy wymiaru osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński. To szczególnie istotne w kontekście planowanym od 01.01.2021 ‘ozusowaniu’ wszystkich umów zlecenie. Dla pracodawcy to 1,5% wynagrodzenia (dobrowolnie do 2,5%), dla pracownika 2% wynagrodzenia (dobrowolnie do 2% lub/i po spełnieniu przesłanek min. 0,5%). Państwo finansuje tak zwaną „wpłatę powitalną” w wysokości 250 zł (należną pracownikowi, który przez co najmniej 3 pełne miesiące kalendarzowe jest uczestnikiem PPK) oraz „dopłatę roczną” w wysokości 240 zł.
Podmiot zatrudniający odprowadza wpłaty za pracownika po upływie trzeciego miesiąca zatrudnienia, który:
- ukończył 18, ale nie ukończył 55 lat, chyba że pracownik zadeklaruje chęć rezygnacji,
- ukończył 55 lat, ale nie ukończył 70 lat, wyłącznie na jego wniosek.
Wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są przychodem podatkowym pracownika, nie są jednak wliczane do podstawy obliczenia składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Każdy podmiot zatrudniający obowiązany jest wybrać jedną z 20 wymienionych na www.mojeppk.pl instytucji finansowych, następnie zawrzeć umowę o zarządzanie i prowadzenie PPK (umowę o zarządzanie PPK − najpóźniej do 23.04.2021, – umowę o prowadzenie PPK − najpóźniej do 10.05.2021).
Magdalena Gadomska